Yeniden bir 23 Nisan 1920 ruhu lazım bize; her tarafından çekiştirilen bu ülkenin yırtıklarını dikebileceğimiz bir ruh.
Milli Mücadele bilinciyle yeniden arınma ve tövbeye ihtiyacımız var. Tüm saltanatlara, putlaştırmalara, tek adamlıklara, adaletsizliklere, yolsuzluk ve yoksulluğa karşı, milli irade ile seferberlik lazım. İlk meclis duvarında onların işi şura ile istişare iledir ayeti yazıyordu tekrar aynı ayeti o ruh ile o duvarlara asılsın ki Bayramınız kutlu olsun.” Sonrada o meclise girmek için aranan şartlar şu ayetlere uygun olmalı!
ŞURA SÜRESİ: 36,37,38,39. size her ne verilmişse, bu dünya hayatının geçimliğidir. Allah’ın yanında bulunanlar ise daha hayırlı ve kalıcıdır. Bu mükâfat, inananlar ve Rablerine tevekkül edenler, büyük günahlardan ve çirkin işlerden kaçınanlar, öfkelendikleri zaman bağışlayanlar, Rablerinin çağrısına cevap verenler ve namazı dosdoğru kılanlar; işleri, aralarında şûra (danışma) ile olanlar, kendilerine verdiğimiz rızıktan Allah yolunda harcayanlar, bir saldırıya uğradıkları zaman, aralarında yardımlaşanlar içindir. Yine Nisâ / 58. Ayet Şüphesiz Allah size emanetleri ehline vermenizi ve insanlar arasında hükmettiğinizde adâletle hükmetmenizi emrediyor. Böylece Allah size ne güzel öğüt veriyor! Doğrusu Allah her şeyi hakkiyle işiten, kemâliyle görendir.
İlahi/mutlak siyasette güçler birliği; Beşeri siyasette güçler ayrılığı esastır.
Yaratma erki/gücü kime aitse, güçler birliği de ona aittir.
Allah düşünülünce dört erk/güç vardır: Yaratma, yasama, yürütme ve yargı. Beşeri siyaset düşünülünce üç erk/güç vardır: Yasama, yürütme ve yargı.
* Kimse bu üç erki kendinde birleştiremez. Bunu sadece Allah yapabilir. Çünkü sadece, ‘yaratma erkini elinde bulunduran güç’ diğer erkleri de kendinde toplayabilir.
* İnsan, yaratma erki elinde olmadığı için, yasama, yürütme ve yargı erklerini kendinde toplayamaz. Bu nedenle beşeri siyasette yasama, yürütme ve yargı erklerinin ayrılığı esastır. Allah, Firavun’un siyasetini Tâ-Hâ/79’da, şöyle açıklıyor: “Firavun, toplumunu saptırdı ve onları doğru yola götürmedi.” “Doğru yola götürmek” bir erdemdir. Halkını o yola götürmeyince sapıklığa götürmüş, o zaman Firavun’un siyaseti, siyaset olmaktan çıkmıştır. Siyaset, halkı doğruya götürme faaliyetidir. Rum 30/32’ye göre siyaseti şöyle bir tanımlayabiliriz: “Siyaset, halkını tefrikaya düşmekten koruma ve düşmüşse bundan kurtarma sanatıdır.”
Araf 7/26’ya göre siyaset şöyle nitelendirilebilir: “Siyaset, halka takva (aklıselim) elbisesini giydirmektir.” Doğaldır ki öncelikle yöneticiler takva elbisesini giyecek, sonra halka da giydireceklerdir. Takva elbisesi bir zihinsel şekillenme; bir hayâ, bilinç, kendini koruma, olgunluk ve aklen selimleşmektir. Sadece “takva elbisesini” giydirmek de değil; Fetih/26’ya göre, takva aşısı (Rahmani kişisel gelişimi) Allah’ın siyasetinde yer almaktadır. Beşerî siyaset de öyle bir eğitim sistemi uygulamalıdır ki hak edene bu aşıyı yapabilsin, kişiler aklıselim sahibi olabilsinler. Mutlak hâkim Allah’tır. Tamam, o ontolojik bir kavramdır. Bunun anlamı teokrasi değil.
Bu işleri bilmeyen milletimizi kandırmayalım. Mutlak hâkim olan Cenabı Hak, kendine iman etmiş olanlara diyor ki: “Yönetimde, kitle, geleceği konusunda söz sahibi olsun!”
İşte “şûra” ve “bey’at/sosyal mukavele” ilkesi, bu buyruğun yerine getirilişini gösteriyor. Siyasal İslam denen, esasında ise İslam’ın başının en büyük derdi olan saltanat dinciliği “Söz Allah’ındır, hüküm O’nundur!” diyerek ortaya fırlıyor. Dediği, ilke olarak doğrudur. Ama onun Kur’ansal pencereden açıklanması gerekir. Onu yapmıyor. Sözü söylüyor, açıklama işini, Resul evladının katili Emevi saltanatçılarının yaptığı gibi yapıyor. “Allah’ın büyüklüğü ve Allah’a saygı, Allah’ın buyruklarını dışlamak için kullanılamaz. Kur’an’ın, Allah’ın egemenliğini ısrarla dile getirmesi, insanın hiçbir egemenlik hakkının olmadığını göstermek için değil; Mutlak egemenliğe göz diken insan hırsını dizginlemek. Ve insana haddini bildirmek içindir.”
Yorum Yazın